Ο ποταμός της αφθονίας μας λέει για την αλήθεια των φυσικών μας δικαιωμάτων και διαλύει τις πεποιθήσεις της σπανιότητας. Αντί να κερδίζουμε την αξία μας μέσω της ταλαιπωρίας, μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε την αφθονία μας μοιράζοντάς την με τη Λεμούρια αγάπη.

Αφήστε τους Λεμούριους οδηγούς να σας ταξιδέψουν τώρα για να ανοίξετε την Καρδιά σας σε πολλές χαρές και ευλογίες και να αφήσετε την υπολειπόμενη παλιά σκέψη του παραδείγματος. Μπορείτε να δείτε τις ψευδαισθήσεις του μυαλού με διαύγεια; Να γνωρίζετε ότι, ακόμη και στον επίγειο Παράδεισο, ο νους δεν μπορεί να λάβει αυτές τις ευλογίες στην αρχή.

Φανταστείτε ότι βρίσκεστε ακριβώς στη μέση του Ποταμού της Αφθονίας. Σαν ένα νεαρό δελφίνι, απλά μαθαίνεις να πλοηγείς, μαθαίνεις πώς να κινείς τα άκρα σου για να κολυμπάς.

«Πώς μπορώ να δεχτώ αυτή την αφθονία όταν το παλιό παράδειγμα με έχει διδάξει ότι δεν είμαι άξιος, δεν είμαι αρκετά καλός; Έχω μάθει ότι μπορώ να επιβιώσω μόνο με αίμα, κόπο, δάκρυα και ιδρώτα, όχι πώς να λαμβάνω μέσω της απόλαυσης! Πρέπει να βγω από αυτό το ποτάμι, γιατί νιώθω ότι πνίγομαι!».

Σε απόλυτο πανικό προσπαθείς να δουλέψεις μόνος σου στην άκρη του ποταμού. Οι ήχοι των κυμάτων γίνονται πιο δυνατοί, σχεδόν εκκωφαντικοί, όταν αρχίζεις να αναγνωρίζεις τη φωνή των Λεμούριων πρεσβυτέρων μέσα τους.

«Θυμήσου ότι έχεις κολυμπήσει σε αυτό το ποτάμι πολλές φορές. Θυμηθείτε ότι ήσασταν ένα δελφίνι και μια γοργόνα, περνούσατε χαρούμενες ζωές σε αυτό το ποτάμι. Να θυμάστε ότι λαμβάνοντας χαρά και αφθονία στην καρδιά σας, μπαίνεις σε μια φυσική ροή και ευκολία. Θυμήσου αυτή την αβίαστα που είναι το θεϊκό σου δικαίωμα, Λεμούριο παιδί σταρ».

Παίρνεις μια βαθιά ανάσα και αφήνεις όλη την ένταση να ξεπλυθεί από τους ώμους σου. Τώρα αναγνωρίζετε την παρθένα Λεμουρία, νιώθετε τη θεϊκή χάρη και ευγνωμοσύνη που σας έφερε το ποτάμι εδώ. Ξέρεις απλά ότι είσαι άφθονο, ξέρεις το θεϊκό σου δικαίωμα.